Burası Bir Akıl Hastanesinin Dördüncü Katı

Canım sevgilim;

Burası bir akıl hastanesinin dördüncü katı,

Sana bu satırları buradan yazıyorum

Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum

Yokluğuna alışamadığım, Ve hayalin ile yaşadığım, ismini sayıkladığım...

Sana benzeyen birini gördüğümde ağladığım için buradayım

Kimse anlamıyor beni,

Deli olduğumu düşünüyorlar,

Sana geleceğimi söylüyorum

Bağlıyorlar beni ...

Kendimde değilmişim, gidemezmişim, göremezmişim,

Öldüğünü kabul edecekmişim...

O ölmedi diyorum, ağlıyorum...

Öldü diyorlar...

Dönmeyecekmişsin,

Ellerini tutamayacakmışım,

Gözlerine bakamayacakmışım,

Sarılamayacakmışım sana,

Dokunamayacakmışım,

İyileşene kadar burada kalacakmışım...

Ben deli değilim diyorum anlamıyorlar,

Hemşireler geliyor yanıma acıyan gözlerle bakıyorlar bana,

Oturup anlatıyorum onlara,

Beni bekliyor diyorum,

Özlemiştir, merak etmiştir,

Onlar da ağlamaya başlıyor.

Sana bu mektubu

Bir akıl hastanesinin dördüncü katından yazıyorum,

Yokluğunu yaşıyorum,

Yaşadığını biliyorum,

Biliyorum gitmedin,

Bizi ayıracaklarını sanıyorlar...

Ayıramazlar biliyorum

Mevsim kış,

Üşüyor musun?

Hava soğuk,

Yağmur var Adıyaman/Kahta''da

Ellerin buz tutmuştur şimdi

Ellerini tutmalıyım,

Isıtmam lazım,

Üşüyorsun biliyorum

Montumu vermeliyim sana,

Gelmeliyim diyorum

Biliyorum sende özledin beni

Merak etme iyiyim ben

Sadece gelemediğim için affet beni

Dedim ya,

Bu sana yazdığım kaçıncı mektup bilmiyorum

Sen neden cevap yollamadın hala?

Yoksa göndermiyorlar mı mektuplarımı sana?

Yada;

Sen yazıyorsun da bana mı vermiyorlar?

Adresi daha iyi yazıyorum buraya,

Altına da özellikle tarif ediyorum,

Bulmaları kolay olsun diye seni,

Oysa ki Kahta’da hangi postacıya sorsan bilir evini,

Acele cevap bekliyorum bir tanem

Seni çok seviyorum...

Adres: bahraktar mah 2. kapıdaki caminin hemen iki

üstünden sola dönünce büyük harflerle yazıyor işte:

’ AŞKIM ÖLMEDİN’​